dijous, 8 de desembre del 2011

Ni idea.

Esa es la conclusión a la que he llegado después de la conversación telefónica de hoy con la ecai. No tienen ni idea. Cada vez estoy mas convencida de que todo lo llevan desde Moscow, y aquí solo son el enlace con las familias. Me ha dicho cosas tan diferentes como: " No creo que la asignación sea en este mes, es un poco justo",..." La asignación podría ser la semana que viene",.." Todos los años hay familias que pasan allí la navidad",...,..... mi conclusión es esa: No tienen ni idea!!!!
Solo he logrado que me aclarara que lo del posible cambio de región nos lo dijo como una opción, intentando tranquilizarnos diciendo que no dejan un expediente atascado en una región si no se preveen asignaciones y  informándonos de que es algo que a veces hacen si ven que una región está muy parada, para que un expediente no se quede allí atascado,... pero que no nos pueden asegurar si será nuestro caso o no... solo nos queda seguir esperando y pensar mucho en nuestro pekeñ@... y hacernos a la idea que no sólo pasaremos las fiestas sin saber quien es, sino que ni siquiera podemos asegurar que haya nacido en Yaroslavl. Sea como sea, aquí estaremos, esperándote petitet!

23 comentaris:

  1. Animo guapa!!!! que todo llega aunque sea muy poquito a poco... ya veras como cuando menos te lo esperes llegan las buenas noticias

    un abrazo mu...y mu....y fuerte espero que te llege la energia

    ResponElimina
  2. Montse ellos no se mojan,yo estoy en lo que tu dices,el cotarro se cuece allí,y ellos son meros enlaces,lo que yo no puedo entender es cómo unos expedientes van en burra y otro van en reactor,¡qué criterios siguen!ésto será como cuando va a las rebajas si llegas en el momento oportuno te llevas una buena prenda y otraas veces por mucho que recorras el establecimiento te vas sin comprar.¡Ánimo chiquitina!

    ResponElimina
  3. Ànims Montse,
    Hi ha moments desesperants, sobretot quan esteu tan aprop i la veritat és que donant-vos missatges contradictoris no us ajuden. Però el vostre petit cada dia que passa està més aprop.
    Petonts

    ResponElimina
  4. Ánimo compi!!! Creo que en este tema hasta que no llega la asignación, ni los propios de la ECAI saben con certeza, es un proceso muy incierto, pero es así...
    Te mando un abrazo gigante... ya verás como en menos de lo que piensas recibes esa maravillosa llamada!!!

    ResponElimina
  5. Hola Montse maca.
    Jo també penso com tu, que les ecais són simples intermediaris que es limiten a passar informació a un costat i a l'altre...i no es mullen gens.
    Desgraciàdament el camí de l'adopció és molt i molt dur.
    Ara esteu passant un moment dur...em sap molt greu bonica!!!!
    Però sempre, costi el que costi, hem de mantenir l'esperança. Per molt malament que ho passem, al final de tot...ens espera el nostre fill o filla...
    Passarem per lo que haguem de passar...i aguantarem lo que haguem d'aguantar....per ells, per els nostres fills!!
    Manteniu-vos forts!!! i feu-vos molta companyia un a l'altre!!!! i aixequeu el cap ben alt!!! ho aconseguirem...tot just estem a 8 de desembre...encara queda molt de desembre...i allà treballen fins el 30.
    Encara poden passar mooooltes coses....ànims!!!!

    ResponElimina
  6. Jo crec que no segueixen cap criteri clar. Pel que vaig veient, em sembla que des de Moscú és una mica toca qui toca, que no fan gaire cas del perfil de l'expedient. I els de l'Ecai realment no tenen informació.
    Molts ànims, Montse! Creuo els dits perquè et truquin jaaa... Una abraçada!

    ResponElimina
  7. Hola Montse, tengo entendido, con respecto a la tramitación de los expedientes, que varía mucho en función de la cantidad de esto que esté a tramitar la Ecai, aunque seguro que ya lo sabes. Si es una Ecai nueva suele ir muy rápido y sino a la cola.
    Con respecto a la región de nacimiento de tu futuro hij@ que más te da una u otra, no le des demasiadas vueltas que todo llega.
    Un saludo.

    ResponElimina
  8. Chic@s, ahora me lo planteo así, lo importante es ir pasando los dias. gracias por vuestro apoyo.
    Besitos

    ResponElimina
  9. Montse wapa... anim que ja queda poquet, heu de tenir paciencia... em sap greu aquesta situació però no podeu lluitar contra una pared.. així que disfrutau ses festes trasnquilament que quan hagi de esser serà-.... tot arriba tard o d´hora arrba, aixequeu el cap ben alt ... es vostre fill@ vos espera a s´altre banda....
    Una abraçada molt forta des de s´illa

    ResponElimina
  10. Mucho ánimo, piensa que estas muy cerca. Todo nuestro cariño y un gran abrazo!!

    ResponElimina
  11. Monste guapa, creo que las ecais muchas veces no informan como debieran, mas bien marean...pero lo importante es saber que tarde o temprano el día llegará y conoceréis a vuestro pituf@ y eso es lo mas importante...mientras a disfrutar del dia a día todo lo que se pueda!!!

    Muchos besos y mil recargas de energía, para cuando te hagan falta, que ya ves que no estas sola!!!

    ResponElimina
  12. Eso Eso, MOntse que no estás sola ya lo sabes, no??, bueno, que no nos queda otra chiqui que anar esperant... què farem..., y respecto a la ECAI, supongo que ellos intentan tranquilizarnos de alguna manera, pero no lo tienen todo controlado porque ya sabemos que este camino es com es, lo que pasa es que nosotros cada vez que hablamos con ellos nos agarramos ahí a cada frase que nos dicen y luego la analizamos una y otra vez para intentar leer algo entre lineas, algo que nos sirva para pensar que esto se acaba ya...eso lo hacemos todos, nada, que ánimo que queda mucho diciembre!! besos guapa!!

    ResponElimina
  13. Tranquila Montse que aunque no tenga ni idea el día que te tengan que llamar llegará, venga de donde venga la iniciativa. Ya te queda poquito, así que no desesperes ahora, aquí estamos para animarte lo que haga falta.
    Por cierto, que chulo ha quedado la nueva imagen del blog, hasta hoy no la había visto.

    Un besazo,
    María J.

    ResponElimina
  14. cariñeteee...animos para abajo nunca!!!!! no te centres en la región y ya esstá...tu hijo/a nacerá o habrá nacido en Rusia...y ya está!!! cuando por fin sepas quien es tendrás tiempo de sobra para informarte sobre su origen...así que a eso tampoco le des más importancia...lo de que la ECAI no sabe ni ella...pues si, es que somos numeros y ellos a veces tmapoco saben que decir una semana detrás de otra, simplemente porque no tienen más información...

    quizás pases las navidades sin saber quien será tu bebote pero a lo mejor los reyes te traen el mejor de los regalos,no???

    Un besotes y aquí estamos para aompañarte..

    Ester

    ResponElimina
  15. Montse, no desesperis. Ja saps que les ECAI no sempre ens poden donar tota la informació que volem, o millor dit, que necessitem.

    Un petó.

    ResponElimina
  16. "Collonsius..." buf... que dur què és això, carai! Però justament per això, perquè aquest món és molt dur... heu d'estar forts, mooooolt forts!!

    Així que des d'aquí t'envio una abraçada moooolt gran i carregada d'ànims, per a que aquests dies que us queden fins a la trucada, els pugueu agafar amb molta energia!!!

    Un petonàs!

    ResponElimina
  17. bueno Montse...creo que esa sensacion la tenemos casi todos, que en nuestra Ecai no tienen ni idea. Yo quiero pensar que lo que pasa es que evidentemente no tienen una bola de cristal y no pueden saber cuando va a ser nuestra llamada, pero que si que saben lo que se hacen ...y que llegará. Estoy con Carolina, nosotros exprimimeos cada frase y le damos demasiadas vueltas...
    Pero en fin, es lo que hay, a ver si tuvieras un golpe de suerte y supieras algo en este mes...
    Un besazo guapa!

    ResponElimina
  18. Montse guapa! Molts ànims, sempre hem d'estar d'aquesta manera amb les Ecais i és súper injust, però, tu sigues forta!! No se si t'anima, però nosaltres t'"acompanyem" en aquest camí i estem al costat teu pel que calgui..
    Un petonàs!

    ResponElimina
  19. Como decís tenemos que estar fuertes, esperándo, pero fuertes... y así estamos!!!! Tenemos nuestros momentos,... pero queremos estar fuertes y así estamossssssssss fuertes!!!
    Un besazo enorme a todos y gracias por vuestras palabrasssssssssss

    ResponElimina
  20. Muchos ánimos Montse!!!!! y continua fuerte como tu dices. Llegará.
    Un fuertísimo abrazo y te mando fuerza extras.
    Olga

    ResponElimina
  21. Dios mio Montse, leyendo tus entradas me acabo de enterar de las nuevas noticias, asi que quiero enviarte todo mi cariño y todo el ánimo del mundo, no decaigas porque seguro que ya queda poquito y de verdad que todo llega y en ese momento el mundo cambia de color y todos los malos momentos quedan atrás.
    Un beso muy fuerte y toda nuestra energía positiva para que puedas seguir soñando.

    ResponElimina
  22. Hola guapa!! m'acabo de posar al dia llegint les teves últimes entrades i la veritat, m'he quedat bastant sorpresa, espero i desitjo de tot cor que les bones noticies no tardin en arribar, que no us faci falta canviar de regió perquè ben aviat tingueu l'assignació del vostre cigronet@.
    Una abraçada moooooolt gran i milions de pensaments positius per què pogueu estar els 3 junts ben aviat a casa vostra

    ResponElimina
  23. Gracias a tod@s por vuestros animos!!! Ahora a pasar la fiestas lo mejor que podamos y a esperar que el año nuevo cumpla nuestro mayor deseo.
    Eva, donçs sí, continuem amb aquesta incertesa,pero aguantarem lo que calgui per portar un nou cigronet@ a la familia, jejeje
    Petonets

    ResponElimina