dijous, 1 de desembre del 2011

Una piedra en el camino



Nadie nos dijo que este camino fuera fácil al contrario, creo que nos advirtieron en más de una ocasión, pero nuestra ilusión y empeño nos hizo mirar hacia otro lado.
Ayer a las 12'37 hs de la mañana, mi móvil sonó y era un numero que no conocía:
-Ella: “Con Montse T, por favor”
-Yo: “ Sí, soy yo”, con un hilito de voz saliendo por mi garganta pues al segundo, creí reconocer la voz que me hablaba.
-Ella: “Soy A., de Infància i Futur”.... creí que me moría allí mismo, en medio de mi clase de pintura, y por unas décimas de segundo mi imaginación voló, voló muy lejos, hasta Yaroslavl, hasta tí mi amor.
-Yo:” Que nos tienes buenas noticias?????” logré preguntar.
-Ella: “Si,... bueno, no, os llamaba porque hay que empezar a renovar papeles...” Menudo palo, podéis imaginároslo,... por unas milésimas de segundo, fuí feliz!!! Pero este no fué el palo o batacazo (como nuestra compi Addis lo llama) más grande que me depararía la conversación....

El caso es que a finales de enero caduca nuestra documentación y tenemos que empezar a renovarla toda... la verdad, es que es un palo, pero es lo que toca... Dice que lo habitual es tener que renovar antes de la asignación,... no sé si es o no lo normal.
Cuando acabó de contarme la interminable lista de documentación que tenemos que volver a recopilar, le pregunté que como estaba el tema y me dijo “Estamos pendientes de que el representante en la región nos comente como está la cosa, sabremos algo en los próximos días”, y entonces va y me dice, como quien no quiere la cosa, y quiero pensar que para tranquilizarnos, suelta por esa boquita la bomba ”...bueno, porque depende de lo que nos dijera el representante de la región, si fuera necesario,... os propondríamos cambiar de región”....QUE???? COMO???? CAMBIAR DE REGION????... en aquel momento, no podía articular palabra, el mundo se me vino encima y no se como logré preguntar “ ...pero entonces, volveríamos a empezar como cuando en mayo nos disteis la región? Volveríamos a los 8 meses “como máximo?”... Me contestó que no, que seria algo muy rápido, algo como que el representante sabe que en Yaroslavl estarán aún un tiempo sin asignaciones y que en nosequé región, habrá asignaciones ya, y que el cambio de región y asignación irían muy juntas... En algún momento de la conversación le pregunté, como haciéndome la loca-despistada, “Entonces, como que voy olvidándome de viajar en diciembre, no?”, y va y me suelta “Hombre, no, eso tampoco,... podría ser... Porque el mes aún no ha empezado.. aunque tenemos que tener en cuenta que las dos primeras semanas de enero allí está todo parado..”
Que???? No entiendo nada??? .. Os cuento la teoría de mi marido haber que os parece: El representante lleva varias regiones, la última vez que estuvo en Yaroslavl fué en julio, al juicio de la familia que iba delante nuestro y fué cuando empezaron a decirnos que estaba al caer. Yaroslavl es una región pequeña, no hay muchos niñ@s, ni asignaciones muy seguidas ( según nos han ido informando), el representante ha tenido “trabajo” estos meses en otras regiones, donde las asignaciones son mas seguidas, hay mayor número e incluso varias a la vez,... de manera que nos ha ido dejando y el tiempo a ido pasando,... hace unos días, desde la ecai, le recuerdan que estamos nosotros en Yaroslavl y que ya hace casi 7 meses, y cuando tenga un día se pasará por la región haber como está, y si hay posibles asignaciones,...entonces le darán una asignación y nos lo comunicarán. Mi marido está convencido de esta teoría y no sé, serán las ganas pero hasta la veo factible... que os parece? Como lo veis?
Hoy estoy un poco mejor que ayer,... de momento me cojo a lo que mi maridin me dijo como un clavo ardiendo... no puedo despedirme de Yaroslavl, de momento... no puedo... si tengo que hacerlo, lo haré... pero hoy por hoy, no!!! Sigo con la “teoría” que me permite seguir adelante y de momento hemos empezado a solicitar la documentación a renovar.
No puedo despedirme de Yaroslavl, de momento, no...

23 comentaris:

  1. Ojala sea eso Montse, yo no tengo ni idea de cómo van las cosas en Rusia, bueno, te diría que ni en Etiopia tampoco, visto lo visto. Pero guapa, espero que sea como sea la asignación esté cerca porque ahora mismo esto lo único que importa, si os tienen que cambiar y es para bien, pues bienvenido sea.

    Ya nos iras contando Montse, un abrazo, vaya semana que estamos teniendo…

    ResponElimina
  2. Montse no te preocupes ellos sabran lo que es mejor,es deseable que estudien bien el caso y vean lo que es mejor,¿por qué te aferras a esa región?supongo que será porque no quieres esperar tanto tiempo.Un saludo

    ResponElimina
  3. Bueno, Montse yo pienso como las compañeras, que nosotras es que podemos suponer mucho, pero...los que saben cómo está la cosa son ellos que son los que saben bien del tema, y quiero pensar que haran todo lo que esté en su mano por agilizar las cosa, y poder asignar a las familias lo antes posible, ten confianza y ya nos contarás guapa!!

    ResponElimina
  4. Mira, tú intenta ver las cosas positivamente. Si te dice que conviene cambiar de región y que cambiando va a ir todo igual de rápido o más, lo que debes hacer es confiar en lo que ellos (no nos queda otra). No desesperes, ten paciencia y piensa que salvo por el coñazo de renovar el papeleo todo va viento en popa,las buenas noticias llegan cuando uno menos se lo espera.
    Un saludo.

    ResponElimina
  5. A ver... Montse, te propongo un "juego":
    Tú mira para atras y recuerda todo lo que ya has pasado. ¿ya lo has hecho?, pues vale...
    Ahora mira para adelante y piensa en todo lo que te falta.

    Qué tienes mas cerca ¿el principio o el final?

    Pues con eso te tienes que quedar !!! estás más cerca del final que del principo, y además, lo que te falta por vivir es lo MEJOR !!!

    A N I M O !!!

    Petonets.

    ResponElimina
  6. Hola Montse maca.
    Lo que deiem l'altre dia..les ecais diuen les coses sense pensar com repercuteixen en nosaltres.
    Ja t'has fet la regió teva oi? ja t'he entrat al cor...doncs mira, jo la teoria del teu home la veig factible. Té molta lògica. Ho veig possible.
    Centreu-vos amb els documents i no penseu en canvis de regions. Intenteu ser positius i pensar que aquests papers us acosten una micona més al vostre fillet. Si finalment cal canviar de regió doncs ja ens en preocuparem quan toqui no?
    No et desaminis maca, ja veuràs com tot anirà be!!!!! Molts petons

    ResponElimina
  7. Addis, cielo, pues sí,... menuda semanita.
    Marina, no sé, pero el cambio de región me da miedo porque, como dices, creo que alargaría el tiempo de espera, ...o no... no sé...
    Carolina, tendremos confianza!!! No nos queda otra, jejeje
    Lidia, un supercoñazo lo de renovar documentacion... Intento pensar en positivo!!!
    Xavier y Pilar, un juego fantastico!!! Me ha encantado y, sabeis que? teneis razón.
    Eva, cuca, ara a preparar documentació intentarem fer lo que ens dius, centrar-nos en els papers i ja veurem més endavant.
    Muchas gracias todos por vuestras palabras
    Un besazo

    ResponElimina
  8. Ayy Montse si es que cuando damos un paso para lante parece que damos una para atras, pero solo lo parece porque cada dia que pasa estas mas cerca de tu peque... la teor de tu marido me parece muy lógica, pero se que es dificil tomar estas decisiones.

    muchos besos y seguro que decidis lo mejor!

    ResponElimina
  9. Hay montse como lo siento,pero bueno esto son solo puntadillas,lo importante es seguir el camino que nos llevara a lo mas maravilloso,que sera nuestro hij@,muchos animos y suerte!!!!!!

    ResponElimina
  10. Montse, ya sé que es muy duro despedirse de ese pequeño trozo de Rusia que ha sido tu sueño durante muchos meses, pero si ellos te dicen que te cambies es porque ya tienen casi una asignación en la mano en esa región nueva en la que te ponen, así que te asegurarías de tener asignación en muy,muy, muy poco tiempo. Si te cambian es porque en Yaro no hay previsión de asignaciones en muchos meses.
    Lo que parece un golpazo puede resultar que es lo mejor que te puede pasar. Sé que es duro pero a lo mejor tu hijo no está en Yaro esperándote sino en otro lugar y necesita que llegues hasta él. Mi experiencia con un montón de familias de adopción en Rusia es que nada ocurre por casualidad... es el destino el que te llama a otro lugar.
    Y, si, por desgracia, el mes de enero es totalmente inhábil para los rusos, entre las fiestas y que se ponen las pilas después de las borracheras navideñas.
    Ya sabes dónde estoy si necesitas desahogarte.
    Un fortísimo abrazo.

    ResponElimina
  11. Sandra, a veces tengo la sensacion de que por cada paso que damos adelante, hacemos 6o 8 para atras, jejeje
    Eva, nos dejaremos llevar por este camino..
    MJ, De momento no hay nada seguro, me lo dijo como barajando las opciones que teniamos, pero como dices,... si al final nuestro destino no está en Yaroslavl, cambiaremos a donde esté... seguiremos el consejo de la ecai, si se da el caso, de todos modos tendremos que confiar en lo que nos digan, no nos queda otra, no?

    Gracias por vuestro apoyo y vuestras reflexiones.
    Besos

    ResponElimina
  12. Noia, no sé que dir-te, has preguntat si més endevant canviant de regió hauràs de renovar papers. Si és així, potser valdria la pena cambiar per una regió que tinguin més segura, però busca certa seguretat en el que et digui els de l'ecai, (si vols un consell, presentat a l'agencia cara a cara les coses sempre tenen certa rotundencia.)

    ResponElimina
  13. Fent camí, hem decidit donar una setmana de marge i si no tenen res clar, anirem a parlar allà. No voldriem pas perdre un altres mes esperant sense sapiguer ni que esperem...
    Espero que tot us vagi genial.
    Un petonas.

    ResponElimina
  14. Si, tot genial. És meravellós. Alerta també hi ha moments no tant bons, però aquesta és la realitat dels pares, moments bons i d'altres no tant. Però estem amb un núvol. Ànims, i no deixis de lluitar!!!

    ResponElimina
  15. Monte preciosa!!! Ànims i molts ànims!!!

    Una pedra?? Merda... PERÒ... xútala, treula del mig i continua amb força!!! Molta força!!!!!!!

    Un petó gordo, gordo!!!!

    ResponElimina
  16. Montse guapa!! animo mucho animo y haz lo que te han dicho alguna de las compañeras, presentate en la ecai que te expliquen bien todo ,con tranquilidad y te dejen las cosas claras y si te dicen que cambieis de region hacerlo, cuando ellos te lo dicen es por algo, ya se que es una p.... pero tu hijo será de donde tenga que ser no lo dudes y mucho animo

    ResponElimina
  17. Hola guapa!! Si es una piedra en el camino, pero las piedras, si molestan, se pueden apartar.
    Debe de ser muy complicado cambiar de región cuando ya le has cogido cariño, pero si os deciden cambiar es porque verán más posible vuestra asignación, y lo verán mejor que dejaros estancados en una región con pocas probabilidades de asignación.
    Suceda lo que suceda espero y deseo que os traiga una rápida asignación.
    Un besazo!!
    Olga

    ResponElimina
  18. Hola bonica! Jo també penso que el més encertat és que us presenteu a l'ecai. Les coses és millor parlar-les cara a cara. Crec que si us diuen de canviar de regió deu ser perquè no veuen que la cosa vagi a millor. Cal seguir el que us diuen. Estic segura que després del temps que us han fet esperar, us buscaran una regió on les coses vagin ràpid... N'estic convençuda!
    Molta força, Montse! Abraçadotes!

    ResponElimina
  19. ostres mira,jo penso que com abans aneu aa parlar amb ells millor i si teniu que anar a una regio que tot surti mes rapid sempre es una opció,jo crec que el que diu el teu marit es molt acertat ,per aixo crec que millor que els hi doneu canya,no ser com va tot aaixo pero amb el temps que porteu animat perque aixo ja esta ,molts anims i petonsssssss

    ResponElimina
  20. Una abraçada ben forta Montse. Com diuen les compis, potser un canvi de regió, vol dir que ara tot anirà més ràpid.

    Un petó gegant!!!

    ResponElimina
  21. Niñas, muchas gracias por vuestros comentarios y apoyo. Mañana llamaremos a la ecai haber si ya han podido hablar con el representante y haber que nos dicen, sino iremos a hablar personalmente...
    Muchas gracias de verdad!!!

    ResponElimina
  22. Chiqui! Muchisimos animos! que ya veras como en nada tendreis asignación y lo estaremos celebrando.

    Besitos

    ResponElimina