divendres, 27 de juliol del 2012

Un mes de felicidad





Primero quiero pediros perdón por haber tenido tan desatendido en blog, pero entre los preparativos de viajes, casa, habitación... y ya después con el peque en casa,... el tiempo libre es algo que escasea, jajaja
Hoy hace justo un mes que recogimos a Pol de la casa cuna, sin mirar atrás. Él, con sus grandes ojos negros quería ver todo lo que le rodeaba, pero no miraba atrás...
Este mes ha sido un regalo. El nostre petit somni, es por fin, una realidad. Una realidad, mucho mejor que lo que nunca nos atrevimos a soñar.
Me siento plena y feliz, tan feliz, que ha veces me asusta pensarlo, no sea que pase algo malo que rompa esta felicidad.

A mi pequeño: Gracias por dejarnos ser tus papis, por ponernoslo todo tan facil y hacer que este mes haya pasado volando y que no recuerde las noches de desvelo y angustia pasadas durante todo el proceso. Pasaría por todo una y mil veces mas, para llegar al momento exacto en el que estamos ahora.

A vosotros, mi familia bloguera, gracias por estar ahí cuando tanto os necesité, gracias, gracias y mil veces gracias. Intentaré entrar cuando pueda y actualizar mas a menudo, lo prometo. A los que teneis a vuestros peques en casa, sabeis de lo que hablo, a los que esperais, no dudeis ni un segundo, porque todo llega y cuando lo hace, es tan maravilloso, que todo merece la pena.

Un besazo enorme de una mamá feliz.

17 comentaris:

  1. ¡Por fín,te atreviste a escribir!echábamos de menos esta entrada,pero queremos mas chicha,por fi una fotito que lo conozcamos .Y ese cuarto de juegos que no sabemos como quedó.un beso

    ResponElimina
  2. Ai, Montsita, com m'alegro de llegir la teva entrada! Pensava molt en vosaltres! Estic contenta que ja tingueu al petit Pol a casa i que estigueu tan feliços! És veritat que quan tens el petit amb tu tots els entrebancs queden oblidats... Al final, encara que quan esperes no t'ho sembla, tot arriba! Una súperabraçada! Gaudiu mooooolt d'aquest primer estiu amb el Pol!

    ResponElimina
  3. Hola, me encantaría intercambiar retales y deseos contigo. Estoy haciendo la colcha para mi beba, se llama Luisana y tiene 8 meses. Besos
    escobarlore@gmail.com
    www.loreembarazada.blogspot.com

    ResponElimina
  4. Ay que alegria el leerte!Me alegro muchísimo de que todo vaya genial. Y espero a que me mandes fotitos nuevasssssss

    ResponElimina
  5. Gracias Montse por tus palabras y por tus ánimos y por este ratito que nos dedicas. Seguid disfrutando de Pol, de estos momentos únicos que os tenéis merecidos y para los que a much@s todavía nos queda un largo camino que recorrer.
    Un saludo.

    ResponElimina
  6. Montse que alegría leerte! Felicidades por fin vuestro hijo ya está en casa, que felicidad y ya verás como lo que queda por llegar todavía será mejor.
    Muchas felicidades

    ResponElimina
  7. Moltes felicitats papas!!!!! i un peto molt gros des de Eivissa... pero volem que ens contis mes coses...
    estam moplt contents per vosaltres!!!!

    ResponElimina
  8. Montse muchisimas felicidades y yo que pensaba que estabais esperando hacer el viaje, y que bien si Pol esta ya en casa, me alegro muchisimo y os mando un beso muy fuerte a los tres familia.

    ResponElimina
  9. Muchas gracias guapa por la entrada!!!
    Por tenernos al tanto y animarnos cuando apenas tienes tiempo... ayuda mucho!!!
    Muchas felicidades por ese mesecito!!!
    Un besote desde Addis!!!

    ResponElimina
  10. Montse miñ gracias por esta entrada, que bien que estéis llenos de felicidad , tanta que la llegas a transmitir, gracias por esas palabras que animan es estos momentos de espera interminable...mil besos y me encanta que sigas contándonos cositas pero ahora de mama de Pol!!

    ResponElimina
  11. Gracias a ti Montse por esas palabras que me reconfortan y me dan fuerzas para seguir este penoso camino que llevamos.
    Felicidades por ese pequeño, disfruta de todos los momentos que son únicos, y no temas nada que haga empañar esos momentos especiales por los que habeis luchado tantísimo. Os lo mereceis, y ya iba siendo hora, así que ahora toca disfrutarlos.

    Un besazo enorme,
    María J.

    ResponElimina
  12. Cómo reconforta leer el final feliz cuando llevas tanto tiempo leyendo y siguiendo las aventuras y desventuras de otras familias que están en la misma situación pero bastante más adelantados. Cómo se alegra y se entristece una con las alegrías y las penas tanto que se hacen nuestras y hoy me siento feliz de leer que se ha formado una familia más y me da de nuevo fuerzas para seguir esperando.
    Mi más sincera enhorabuena, que seais muy felices y no te olvides de entrar de vez en cuando para contarnos detallitos de tu chiquitín que seguro que a todas nos encanta leer.
    Un besazo.

    ResponElimina
  13. Felicitats, en primer lloc. Finalment ho hem aconseguit. Gràcies per compertir a través d'aquest blog, aquesta part de la teva vida. Ara vosaltres, com nosaltres, com tots els que aniran venin o ja han arribat comença una nova vida. Així, que nomès desitjar-vos que tot vagi molt bé. Una abraçada forta, i mil records per sempre!

    ResponElimina
  14. Montse que alegria leerte y que nos cuentes cositas!!transmites felicidad!!!!gracias por contarnos que realmente los sueños se cumplen, nos ayuda a seguir adelante y aunque entiendo cuando dices que sientes miedo por si algo lo estropea disfruta el momento!!!!

    Un beso para los tres

    ResponElimina
  15. Que gusto da leerte Montse!
    La verdad es que estos canijos hacen que todo lo que hemos pasado merezca la pena una y mil veces.
    Me alegro de que todo vaya bien! que lo disfrutes!
    Un besazo.

    ResponElimina
  16. Es un mérito el que rasques unos minutos para comentarnos cosillas. Se agradece mucho, ya que cuando los peques son tan chiquitines ocupan todo nuestro tiempo y parte del día siguiente.

    Ya he visto la foto Familiar en el Facebook, por eso he entrado a tu blog. Tengo lecturas pendientes, ufff.

    un beso

    ResponElimina