divendres, 29 de juliol del 2011

Nos levantamos...

Pues sí, nos levantamos y nos levantaremos las veces que hagan falta,... porque después de cada mal día, solo tenemos que esperar que pase para ver que el siguiente día nos hemos “levantado” y seguimos adelante.

Os explico un poco, ayer tuvimos la reunión de preparación de los viajes en la Ecai, pero en realidad, no entiendo porque le llaman así, pues de preparación para los viajes tuvimos poquita cosa. Nos explicaron que siempre haces una noche en Moscow cuando llegas y otra antes de volver a España, cosa que la verdad creo que cuando la región está muy lejos merece la pena recuperar fuerzas, pero si estas a solo 240km, no entiendo para que,... aunque lo vi claro cuando nos dicen que esas noches las pasas en un apartamento que ellos tienen,supongo que previo pago,... pero esa es otra cuestión.
También nos dijeron que en todo momento vas acompañado con la interprete, para todo lo que necesitemos.
Hablamos un poco de las circunstancias familiares que podían tener los pekes, motivos del abandono, que podían tener mas hermanos, incluso en la misma casa-cuna,...
Nos hicieron hablar un poco de como llevamos la espera, si habíamos imaginado el momento en que veríamos por primera vez a nuestr@ hij@,... en general, estuvo bien aunque lo encontramos un poco mas de lo mismo... Lo peor vino cuando va y suelta que lo habitual, desde la asignación de la región a la asignación del peke, es tardar unos 8 meses!!! En ese momento nos quedamos KO!!! 8 meses!!! Pero si nos dijeron que eramos los siguientes!!! Si nos dieron la región el 12 de mayo, van a estar 5 meses y medio mas sin asignar???? El camino hacia casa fue largo y pesado, estábamos agotados mentalmente,... apenas intercambiamos unas palabras,y lo hacíamos para preguntar: “Estas bien cari?”... Ya en casa, mas tranquilos, decidimos que llamaría por teléfono al día siguiente pues teníamos la sensación de que lo que dijeron no iba con nosotros,...
Esta mañana he llamado y nos ha aclarado que los 8 meses es el plazo máximo, o sea que como mucho tardaran 8 meses, pero que lo habitual es tardar entre 3-4-5- meses,... o sea que eso ya es mas lo que nos habíamos imaginado... porque si nos asignaron región el 12 de mayo, a mediados de agosto hacemos los tres meses!!! He visto claro que no se quieren mojar en los tiempos,y también lo veo normal,... Nos ha dicho que en cualquier momento nos pueden llamar. He insistido un poquito, con la excusa de las vacaciones, que no vamos a hacer ningún día para guardarlos todos por si tenemos los dos viajes en este año, porque nos han comentado que entre el primer viaje y juicio es muy rápido 1-2 meses,... pero tampoco la he sonsacado ninguna información mas. Solo que es una región que funciona bien, que entre los dos viajes no suele pasar mucho tiempo y que los juicios suelen ser muy rápidos, que no piden papeleo extra,...
La verdad es que hoy estamos algo mejor, ayer fue un día duro, un día en el que nos caímos, y caímos los dos,... pero hoy nos hemos levantado y esperaremos lo que haga falta para traerte a casa!!!
Como podeis ver sigo con mis problemas de insomnio, pues son casi las dos de la madrugada y estoy en la cama con el portatil mientras mi marido duerme a mi lado.... Me encanta mirarle cuando duerme... Bona nit!!!

8 comentaris:

  1. Mira, jo t'explico lo que ens va passar a nosaltres. Al igual que tu, també ens havien dit que erem els pròxims que tot anava força ràpid, etc... Dies abans de que ens fèssin l'assignació, vaig trucar a veure com estava tot, que també havia de preparar vacances etc... La meva decepció va ser quan de cop en diuen que ells creuen que abans d'acabar l'any feriem el primer viatge. QUE????!!!! També em va caure el món a terra, com podia ser si erem els pròxims, i la rapidesa que parlaven.... En fi, ja et pots imaginar, vem quedar amb els ànims per terra. Doncs bé al cap d'una setmana o dues com a màxim ja estava preparant el viatge per marxar. Així que el meu consell, dir-te que ells realment no saben gaire res, i quan els diuen que hi ha una assignació ho tramiten i punto. Però de mentres no volen donar gaires mostres en el temps, perquè sinserament crec no ho saben. AIXI QUE ANIMS I TRANQUILS, QUE SEGUR ESTÀ EL CAURE.

    ResponElimina
  2. Pues vaya... me imagino la decepcion, pero es verdad que la norma comun en las ecais es no darte demasidas buenas esperanzas, y como dices, tiene su logica.
    Esperemos que no quede mucho y pronto nos des buenas noticias. Mientras tanto intenta dormir porque cuando tengas a tu enano lo vas a tener más complicado ;)
    Un abrazo

    ResponElimina
  3. Guapa!!! Estáis a punto!!! Ojalá no se demore hasta los 8 meses!!! Esto sí que es la cuenta a trás!!! Estoy con Addis, duerme ahora porque muy muy prontito... je, je, jeeee.
    Un besote y mucho mucho ánimo en esta recta final!!!

    ResponElimina
  4. Chicas gracias por los animos!!! Que la verdad es que los necesito... aunque hoy ya estamos un poquito mejor. Lo de dormir, que mas me gustaria a mi que dormir como un lirón!!!! jejeje

    ResponElimina
  5. Montse, cariñet, yo también pienso como las compis...estás a puntito de caramelo!! así que ahora no os vengais abajo...que después de todo lo recorrido lo que os queda es "moco de pavo"

    Muchos besitos y espero que pronto nos des la alegría.

    Ester

    ResponElimina
  6. Hola Montse!
    No et desanimis encara que hi ha moments que és inevitables quan et dónen plaços de temps d' assignació de la regió, viatges etc.. . Les Ecais crec que es curen en salut i tiren llarg, jo realment tinc molts dubtes de si tenen desconeixament ò no et diuen el què saben.
    De totes maneres aviat sabreu notícies encara que aquest mes estigui una mica paradet per tots,ja veureu com no triga gaire. Descanseu que quan prepareu el primer viatge és molt emocionant i vas de cul.
    Sort i fins aviat.

    ResponElimina
  7. Chicas ya estamos mas animados!!! Y con un fin de semana de fiesta por delante... Muchas gracias por estar ahí, sois fanatasticas!!!!!!!!!!

    ResponElimina
  8. Ufff... Entenc que ho passéssiu malament! Però també penso que ni els de l'ecai ho saben i sempre et donen un plaç més llarg per curar-se en salut! No defalliu perquè segur que teniu el viatge a la voreta! Molts petonets!

    ResponElimina